Duits-Franse oorlog

Deze oorlog vond van plaats 19 juli 1870 tot 10 mei 1871 tussen de twee Europese grootmachten Frankrijk en Duitsland. Door de hereniging van Duitsland onder Otto von Bismarck werd Duitsland een sterke natie, zo sterk zelfs dat buurland Frankrijk bang was dat haar reputatie als sterkste land van Europa zou verdwijnen. Frankrijk was namelijk tot het begin van de Duits Franse oorlog het sterkste land van Europa. Duitsland wilde deze reputatie over nemen en langzamerhand ontstond er tussen de twee landen een conflict.

Dit conflict was in eerste instantie nog van politieke aard. Later kwam het tot openlijke oorlog toen Frankrijk haar buurland Duitsland de oorlog verklaarde. Frankrijk dacht van het verdeelde Duitsland te kunnen winnen en dit bleek een vergissing. Het aangevallen Duitsland herenigde zich en bond gezamenlijk de strijd aan tegen de Fransen. Op deze wijze wist Duitsland de overwinning te behalen en vormde zij het nieuwe machtscentrum van Europa.

Ontstaan Duits-Franse oorlog

Toen de Pruisische koning Wilhelm I een familielid uit het huis van Hohenzollern kandidaat stelde voor de troonopvolging in het Spaanse vorstenhuis, wilde de nationalistische regering in Frankrijk laten zien dat Frankrijk een grote invloed had op de internationale politiek. Frankrijk besloot om openlijk kritiek te leveren op de kandidaatstelling en stuurde een telegram naar de Pruisische koning Wilhelm I.

In deze telegram eiste de Franse regering dat de Pruisische regering de kandidaatstelling ongedaan zou maken en nooit meer een kandidaat beschikbaar zou stellen voor vorstenhuizen buiten Pruisen. Frankrijk zou namelijk ingesloten worden door twee Pruisische vorstendommen waneer Spanje ook een Pruisische koning zou aanstellen. De telegram die Frankrijk had gestuurd aan Bismarck werd door Duitsland en Pruisen gezien als een belediging. Bismack besloot de telegram voor een deel te veranderen en te publiceren in de kranten.

De in de publicatie weergegeven tekst zorgde voor veel verontwaardiging bij de Pruisische en Duitse bevolking. Frankrijk voelde zich door deze veranderde telegram die voorzien was van de nodige vulgaire woorden ernstig beledigd en besloot de oorlog te verklaren aan Duitsland. Frankrijk vermoede dat ze de Duitse en Pruisische dreiging doormiddel van een oorlog wel kon beperken of vernietigen. Dit vermoeden zouden de Fransen met man een macht proberen te verwerkelijken.

De Duits-Franse oorlog

Frankrijk startte de oorlog vastberaden en hoopte dat de verdeeldheid tussen Duitsland en Pruisen in hun voordeel zou werken. Frankrijk hield er echter geen rekening mee dat Pruisen en Duitsland zich wel eens konden verenigen in de strijd, immers een gezamenlijke vijand is een bindmiddel voor menige vriendschap. Deze gezamenlijke vijand hadden de Duitsers en Pruisen, dus het resultaat was dat alle geweerlopen in het Duits- Pruisische kamp richting Frankrijk stonden.

Het Duits-Pruisische leger verzamelde zo snel mogelijk manschappen bij de Franse grens. Binnen 18 dagen hadden zij 3.800.000 soldaten bij de Franse grens geplaatst inclusief reservisten. Het Franse leger had door slechte communicatie en desoriëntatie nauwelijks meer dan de helft van dit troepenaantal tegenover de Duits-Pruisische legermacht weten te plaatsen. De Duits-Pruisische troepen voerden een aanvalsoorlog tegen de Fransen. De aanvaller verliest over het algemeen de meeste manschappen en zo was het ook in dit geval.

De Duits-Pruisische troepen waren echter veel groter en konden daardoor de verliezen beter incasseren. De eenheid tussen de Duitse deelstaten en het Pruisische vorstenhuis was voor de voering van de oorlog noodzakelijk en zeer effectief. Daarom besloot Bismack de eenheid officieel te maken. Op 18 januari 1871, dus nog tijdens de oorlog, werd het Duitse keizerrijk opgericht waarin zowel de Noord-Duitse deelstaten als de Zuid-Duitse deelstaten met elkaar verbonden waren. Beide deelstaten werden één en vielen onder één regering en hadden één grondwet: de Noord-Duitse grondwet.

Frankrijk was inmiddels geen keizerrijk meer maar een republiek geworden. De Franse keizer werd namelijk gevangen genomen op 2 september 1870 bij de slag van Sedan. In 1870 was een groot deel van Frankrijk bezet en stonden de troepen van het Duitse keizerlijk voor de poorten van Parijs. De Franse troepen boden echter nog steeds verzet. Ook burgermilities en andere gewapende Fransen pleegden aanslagen op Duitse troepen. Dit zorgde voor represailles van de Duitse kant. Uiteindelijk werd op 26 februari 1871 een wapenstilstand gesloten tussen Frankrijk en Duitsland.

Een deel van de Franse bevolking vond echter dat de voorlopige Franse republikeinse regering te inschikkelijk was met de Duitse eisen en besloot zich daar tegen te verzetten. Er ontstond een revolutionaire geest onder de Franse bevolking en dit zorgde voor ongenoegen bij Bismarck. Bismarck wilde liever niet tegen een revolutionaire macht in Frankrijk vechten, hij vond dat meer een zaak van de Franse regering zelf. Daarom werd een nieuw verdrag opgemaakt waarin de Fransen zich beter in konden vinden. Dit verdrag werd op 10 mei 1871 getekend door Frankrijk. Met dit verdrag, ook wel de vrede van Frankfurt genoemd, kwam de Duits-Franse oorlog officieel te einde.

Conclusie

De Duits-Franse oorlog was een belangrijke oorlog voor de machtsverhoudingen binnen Europa. Niet alleen testen de beide Europese grootmachten elkaar op politiek en militair terrein uit, ook werd een verdeeld land als Duitsland door deze oorlog verenigd. Europa zag er na deze oorlog heel anders uit. Duitsland belande in een erg machtige positie. Deze machtige positie zou Duitsland in de toekomst in staat stellen om grotere conflicten aan te kunnen. Binnen 50 jaar zou Duitsland zijn krachten gaan meten met de rest van de wereld.