Processen van neurenberg algemeen
De processen van Neurenberg begonnen op 20 november 1945. Het voornaamste was het proces voor het Internationaal Militair Tribunaal tegen Duitslands belangrijkste oorlogsmisdadigers, veelal aangeduid als “het proces van Neurenberg”.
Bijna een jaar later, op 30 september en 1 oktober 1946, werden de oordelen verkondigd. Ook enkele organisaties werden als misdadig aangeklaagd en veroordeeld. Na het hoofdproces volgden nog 12 procesrondes in Neurenberg.
Hierin werden artsen, juristen, industriële kopstukken van bijvoorbeeld Krupp en IG Farben, ambtenaren van Buitenlandse Zaken en leiders van diverse zogenaamde Einsatzgruppen veroordeeld.
In totaal werden in Neurenberg 206 personen aangeklaagd. Hiervan werden 38 vrijgesproken, 102 tot gevangenisstraffen variërend van 18 maanden tot 20 jaren en 23 personen tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld. De doodstraf werd over 36 personen uitgesproken en uiteindelijk bij 24 personen volstrekt.
Uitspraken in de Neurenbergse processen
De oorlogsmisdadigers werden op vier punten aangeklaagd.
1 – Gezamenlijk plan of samenzwering (tegen de democratie en vrede).
2 – Misdaden tegen de vrede.
3 – Oorlogsmisdaden.
4 – Misdaden tegen de mensheid.
Niet iedere verdachte werd aangeklaagd voor alle vier aanklachten. In het volgende gedeelte kunt u lezen voor welke aanklachten de verdachten werden veroordeeld.
De uitspraken over de belangrijkste verdachten van de vier aanklachten
De volgende personen werden veroordeeld tijdens de processen van Neurenberg:
Hermann Goering de plaatsvervanger van Adolf Hitler en rijksmaarschalk van nazi-Duitsland werd ter dood veroordeeld. Voordat het vonnis werd voltrokken pleegde hij zelfmoord in zijn cel. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1,2,3,4
Joachim von Ribbentrop minister van de naziepartij (NSDAP) fungeerde als minister van buitenlandse zaken. Hij werd o.a. schuldig bevonden aan de oorlogsontwikkeling van Duitsland en de agressieve buitenlandse politiek. Joachim von Ribbentrop werd ter dood veroordeeld. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2, 3, 4
Alfred Jodl een generaal-majoor in het Duits leger, die tevens medeondertekenaar was van de Duitse capitulatie, werd voor zijn rol in de tweede wereldoorlog veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2, 3, 4
Wilhelm Keitel een veldmaarschalk in het Duitse leger en later medeondertekenaar van de Duitse capitulatie, kreeg voor zijn rol in de tweede wereldoorlog de doodstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2, 3, 4
Konstantin von Neurath was de Duitse minister van buitenlandse zaken tot 1938. Neurath werd voor zijn rol voorafgaand aan de tweede wereldoorlog veroordeeld tot een gevangenisstraf van 15 jaar. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklagen: 1, 2, 3, 4
Alfred Rosenberg de minister van de Duitse bezette gebieden in Oost-Europa. Alfred Rosenberg werd mede schuldig bevonden en tevens als opdrachtgever gezien van de misdaden die zijn ondergeschikten pleegden in het oosten van Europa. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2, 3, 4
Arthur Seyss-Inquart de Duitse rijksminister van buitenlandse zaken en de rijkscommissaris voor het bezette Nederland werd voor zijn rol in de tweede wereldoorlog en zijn rol in de annexatie van Oostenrijk voor de tweede wereldoorlog, veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 2, 3, 4
Walther Funk de staatssecretaris van de Duitse propaganda en tevens minister van economische zaken, werd voor zijn rol in de tweede wereldoorlog veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 2, 3, 4
Wilhelm Frick de Duitse minister van binnenlandse zaken ten tijde van de tweede wereldoorlog, werd voor zijn rol veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklagen: 2, 3, 4
Erich Raeder grootadmiraal van de Duitse Kriegsmarine werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2, 3
Martin Bormann de Duitse Reichsleiter en tevens de prive-secretaris van Adolf Hitler werd voor zijn rol tijdens de tweede wereldoorlog veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 3, 4
Ernst Kaltenbrunner een SS-generaal werd ter dood veroordeeld vanwege zijn oorlogsmisdaden. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 3, 4
Hans Frank de gouverneur van het in ww2 door Duitsland bezette Polen werd mede verantwoordelijk gehouden voor de misdaden die werden gepleegd onder zijn toezicht in Polen. Hiervoor werd hij ter dood veroordeeld. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 3, 4
Karl Donitz admiraal van de Duitse Kriegsmarine, bevelvoerder van de Duitse U-boot floot en tevens de leider van Duitsland na Hitler zijn dood, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 10 jaar. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 2, 3
Albert Speer Hitler zijn persoonlijke rijksarchitect en tevens minister van bewapening die verantwoordelijk was voor de herbewapening van Duitsland, werd voor zijn rol tijdens en voor de tweede wereldoorlog veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 3, 4
Rudolf Hess de plaatsvervanger van Adolf Hitler tot hij in 1941 naar Engeland vertrok was tevens medewerker aan het opstellen van Hitlers boek: Mein Kampf. Rudolf Hess werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor zijn rol tijdens de tweede wereldoorlog en de periode die daaraan vooraf ging. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 1, 2
Fritz Sauckel de rijksstadhouder van het gebied Thuringen en tevens chef van de Arbeidersinzet werd o.a. ter dood veroordeeld wegens zijn rol in de misdaden die tegen de menselijkheid werden gepleegd. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 3, 4
Baldur von Schirach leider en ontwikkelaar van de Duitse Hitler-Jugend, waarmee de Duitse jeugd werd geïndoctrineerd, werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 jaar. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 4
Julius Streicher jodenhater, journalist en tevens eigenaar van het beruchte antisemitische blad Der Strumer, waarmee Duitsers werden opgehitst tegen de Joden, werd ter dood veroordeeld. Hij werd schuldig bevonden aan de aan de volgende aanklachten: 4
Zelfmoord tijdens het proces
De volgende personen pleegden zelfmoord tijdens de processen van Neurenberg:
Hermann Goring de rijksmaarschalk van nazi-Duitsland.
Robert Ley de chef van de Duitse Arbeidersdienst. Pleegde zelfmoord gedurende het Neurenbergse proces.
Vrijgesproken van de vier aanklachten van Neurenberg
De volgende personen werden vrijgesproken tijdens de processen van Neurenberg:
Hjalmar Schacht de Duitse minister van economische zaken en tevens ontwikkelaar van de plannen om de werkloosheid in Duitsland tegen te gaan, werd voor zijn rol in de tweede wereldoorlog niet schuldig bevonden aan de vier aanklachten. Hij werd vrijgesproken.
Hans Fritzsche de Duitse chef van de Radio Sectie dat geplaatst was onder het ministerie van Propaganda. Hans Fritzsche werd voor zijn rol tijdens de tweede wereldoorlog niet schuldig bevonden. Hij werd van de 4 aanklachten vrijgesproken.
Franz von Papen diplomaat en Duitslands vice-kanselier in 1933 werd niet schuldig bevonden en vrij gesproken. Hij werd niet schuldig bevonden aan de aan de vier aanklachten.
Gustav Krupp De Duitse leider van de wapenindustrie werd wegens zijn “zwakke gezondheid”, die voor en tijdens het proces niet verbeterde, niet verder vervolgd voor zijn daden.